Little Marc J

Dolenthousiast ben ik over de Julia Sweater van Compagnie M. Ik wil hem maken in alle geuren en kleuren (vooral kleuren)! Daarom ben ik een heuse klopjacht begonnen op zoek naar leuke stofjes én leuke stofcombinaties. En zo botste ik op dit mooie grijze sweaterstofje van Little Marc Jacobs. Gezien mijn vader geboren is met de naam Marc en het lief de achternaam Jacobs draagt, vond ik dat dit stofje wel gepast was voor mij met mijn kleine (lees little) gestalte. :-)



Op het eerste zicht een zeer sober stofje, maar de print maakt het superformidastisch! En dat voor geen geld! Als je weet dat een echte Marc Jacobs toch al gauw een gat in je portemonnee veroorzaakt, ben ik met zo'n 25€ aan materiaalkost gesteld!

Ik combineerde de boordjes met een leuke gele tricotstof met een sober kriebelkrab motief om er toch nog net dat tikje meer van te maken. En trots dat ik ben. Nooit gedacht dat ik sweaters dragen (en maken!) zo leuk zou vinden. Meestal maken ze mij zo rond als een ton. Nu ben ik zo content als de zon! En ik heb mijn outfit klaar voor mijn uitje straks met de working class heroes van FI, mijn, sinds gisteren, ex-collega's.

* Ik krijg zin om de prentjes in te kleuren met een gele marker!

O Julia!

“But soft, what light through yonder window breaks?
It is the east, and Juliet is the sun.
Arise, fair sun, and kill the envious moon,
Who is already sick and pale with grief
That thou, her maid, art far more fair than she. . . .
The brightness of her cheek would shame those stars
As daylight doth a lamp; her eye in heaven
Would through the airy region stream so bright
That birds would sing and think it were not night.”
― William Shakespeare, Romeo and Juliet 

 

Ik waagde me dit weekend nog eens aan een Julia sweater van compagnie M. Als stofje koos ik een super zacht grijs sweaterstofje dat gemakkelijk binnenstebuiten gebruikt kan worden, vermits de binnenkant heerlijk grasgroen is. Het stofje komt van Madeline, en lag kersvers in de rekken. Je kan er zelfs nog veel meer kleuren vinden van deze zachte voorjaars must-have!

Ik heb de sweater bewust sober gehouden, maar koos er wel voor om lentefrisse accenten te gebruiken. De halslijn, armsgaten en tailleboord in het groen zorgen voor een leuk effect. Ook de doorlopende zak vooraan vraagt subtiel om een beetje aandacht.

 

 

De keverpins kan je vinden bij het huis van nut in Lier. Één van mijn favoriete adresjes in mijn hometown en uw hofleverancier voor pretcadeau's en organisator voor al uw pretfeesten. Geregeld stap ik er eventjes binnen en dan maakt mijn hart een klein sprongetje van plezier. *Het flamingo-koppeltje prijkt trouwens ergens bovenaan mijn verlanglijstje.

Van hetzelfde laken een broek

Wat was ik blij toen overlaatst het laatste zoompje van mijn jurkje klaar was en ik net op tijd mijn outfit af had om op stap te gaan. En wat een zalig stofje, die piqué! Het voordeel aan naaien is dat je terwijl je iets aan het maken bent, je ondertussen aan andere dingen kan denken. Ik gebruik die tijd om mijn gedachten te ordenen en tot rust te komen, en bedenk ondertussen wat ik nog allemaal kan maken met de stofjes die onder mijn persvoet passeren. Dus na mijn jurkje moest er zeker nog een broek gemaakt worden in deze zalige appelblauwzeegroene piqué.

Eerst ging ik er een gewoon simpel modelletje van maken: rechtdoor, niet te veel plooitjes. Maar toen ging er plots een lichtje branden. Ooit, heel lang geleden, kreeg ik van een collega een patroontje te leen. Ze had zelf een SUPER ZALIGE broek in linnen laten maken door haar moeder. En ik moest en zou die voor mezelf ook maken. Ik heb toen 2 versies gemaakt, maar allebei in een stof die ik nog had liggen en die het model absoluut niet tot z'n recht deden komen. De ene was te flodderig, de andere was te stijf. Mislukt en verticaal geklasseerd. Maar in deze piqué moest het lukken.

Dus met fierheid toon ik u mijn nieuwe broek. Het model komt uit een knipmode van heel lang geleden: juni 2003! Het model is bedoeld om bovenaan te sluiten met een lint en knoopjes om de plooi mooi te laten vallen, maar ik heb een beetje vals gespeeld en alles bovenaan vast gezet en omgezoomd met een elastiekje.

De stof valt perfect zoals het hoort. Eindelijk is het me gelukt om mijn eigen versie te maken. Bedankt Carlalaaa voor de inspiratiebron! Ik heb een nieuwe lievelingsbroek. Zo gemakkelijk dat die zit!

Ik hoor u nu wel denken, zo geweldig is die broek niet. Maar probeer dan zelf maar eens een deftige foto te nemen van jezelf in een wijde broek met flap. Dit is de beste uit de reeks. Misschien komt er wel een update met betere foto's. *Fotografen mogen hun kandidatuur doorsturen

Hier alleszins een selectie van de afgekeurde foto's: te donker en te ver weg, te licht, te blokvormig *waar is dat model van die broek ineens naartoe? en tot slot iets teveel was in beeld.

Good Compagnie

Koning winter heerst streng. Buiten is het berekoud! Het is een echt dikke truien weer! Mijn stof lag al een tijdje te wachten om een trui te worden. Maar mijn patroon was nog niet beschikbaar in de winkel. Ik hou niet van digitale patronen, geef mij maar de real stuff papieren versie. Maar nu dat euvel verholpen werd (ik heb mijn diensten als koerier aangeboden en ben zelf om mijn patroon gereden), kwam een knus pulleke tot stand.

Ik ging aan de slag om mijn eerste Julia sweater te maken van Compagnie M. Veel tekenwerk vond ik het om het patroon over te nemen: in al mijn enthousiasme had ik eerst niet door dat ALLE opties op dit patroon stonden: extra kraagje, hoge halslijn, lage halslijn, zak vooraan ... Maar niet erg: dat spaart me de volgende keer werk uit.

Ik ben meteen ook aan het experimenteren gegaan. Ik wilde een speciaal kolleke. Dus probeerde ik iets uit: ik probeerde om het kraagje te herhalen, en daardoor een speelse halsboord te bekomen. Faliekant mislukt! Het kraagje sprong naar boven als ik het truitje aan had. Op de paspop viel het allemaal nog wel mee, in het echt schiet het de hoogte in. Maar dat weten we dan ook weeral. Losdoen was de boodschap! Maar het werd daardoor een iets soberder, maar toch beter geslaagde versie.

De achterkant en de mouwen van mijn trui maakte ik in een oranjerode  Punta di Roma. De voorkant werkte ik af in hetzelfde kleurenpalet met een restje van mijn gebloemde Harleytop. De halslijn, onderkant en armsgaten werkte ik af in dezelfde stof, maar dan binnenstebuiten.  Als je zelf met een Punta di Roma aan de slag wilt gaan, neem de maat dan iets groter. De elasticiteit van deze stof is niet zo enorm, waardoor de trui wat strak kan zitten. Je kan dan best, net als ik, een iets rekbaardere stof kiezen om het model toch iets soepeler te laten vallen. *ik spreek hier dus duidelijk uit kersverse ervaring.

Eigenlijk is de achterkant ook een voorkant en de voorkant ook een achterkant. Het patroon van deze Julia sweater laat toe om eindeloos te variëren. Ik koos qua patroon voor een lage halssluiting zowel voor de voorkant als de achterkant. De patroondelen komen dus exact overeen, wat draaien makkelijk maakt.

Zo'n truitjes gaan er nog meer volgen! Ik hoop dat mijn kast het kan bijhouden want ik heb al veel combinaties klaarzitten in mijn hoofd. 

Nog een kleine kanttekening: ik vind dat dit modelletje verslankend werkt, bij mijn figuur toch. Misschien is het juist doordat ik een strakke, stevige jersey heb gekozen. Een aanrader voor alle niet-panlatten dus!

UPDATE: deze trui is mijn inzending voor sew it up monthly. Het thema deze maand is MONOCHROOM. De perfecte match, niet? 

UPDATE 2: De round-up. Niet gewonnen, maar we blijven proberen!

Duiveltje uit een doosje

Ik ben iemand die blij wordt van het openen van pakjes, pakketjes, doosjes, ... om daarin de verborgen schatten te vinden. Ik kan het dan ook niet laten om aandachtig mee te kijken wanneer er bijvoorbeeld in mijn stamcafé een groot pakket wordt geleverd vol met nieuwe stofjes. HEEEEEEERLIJK vind ik dat! Geen enkele klant had de metertjes stof al gezien, en ik heb er al even aan mogen voelen. Ik had zowaar een primeur! PRACHTIGE piqué in zachte lentekleurtjes: roze, appelblauwzeegroen en muntgroen. Ik ging nog wel eens een andere keer terugkomen als ik wist hoeveel ik nodig had om een broek te maken.

Ik ben teruggegaan. De dag nadien - vandaag- om stof te kopen om nog snel een jurkje te maken . We gaan uit vanavond. Het werd de Harlequin in de appelblauwzeegroene versie. Ik dacht dat ik nog ruim de tijd had om mijn easy jurkje om te toveren, dus passeerde ik nog even langst de uitverkoop bij Zahia in Lier om nog wat leuke parels en juweeltjes op de kop te tikken. Dat heb ik ook gedaan. Mijn kleurenpallet: eigeel. Prachtig in contrast met mijn nieuwe stof.

Thuisgekomen bleek dat "om zeven uur ginder" eigenlijk toch niet klopte en "om vijf uur vertrekken" was. KRAP. Maar ik heb het gehaald. Beleg werd vervangen door bias (SORRY NANCY, het was dat of geen nieuwe jurk). Maar ik was net op tijd klaar om alles door te spoelen met een glazeke cava. Heel content ben ik! Als dat geen perfect timemanagement is (het lief staat nog onder de douche)

Throwback thursday *

*eentje uit de oude doos.

Omdat mijn naaikoorts niet over lijkt te gaan, haalde ons moeke enkele van mijn oude werkstukken boven (ik maakte ze zo'n 10 jaar geleden). In mijn herinneringen had ik die weggegooid omdat ik die zelf niet meer droeg, maar ons moeke had ze toch maar bijgehouden. Ze vond het "zund om aan spullenhulp te geven". Eigenlijk ben ik daar nu toch een ietsiepietsiebeetje blij om. Want kijk nu toch naar dit pareltje! *Neem dat van dat pareltje maar letterlijk.

Deze tekst maakt deel uit van een grote lap stof, die ik omvormde tot een zwierderige rok. In die tijd maakte ik bijna alleen maar rokken. De grote polkadots waren me wat te sober, dus heb ik me gewaagd aan de kunst van het borduren met pareltjes. Avonden gingen voorbij (*ik denk dat ik toen eigenlijk moest studeren), maar na uren prutswerk verscheen toch het einde aan de zin, het vraagtegen.  SHALL WE DANCE?

Er ligt er zo nog eentje klaar, andere tekst, ander stofje, ander modelletje. Maar die is tot op heden nog niet af geraakt. Misschien een werkpuntje voor ergens in 2015!

Kijk een vlek! Neuzeketrek!

Vaak heb ik prijs : op een mooie effen T-shirt of trui een vlek die er niet meer uit gaat. Jammer, maar het desbetreffende kledingstuk wordt dan gedegradeerd tot homeware om in den hof te werken. Hetzelfde had ik voor met mijn zelfgemaakt city dress in zwarte sweaterstof. *O ja, die vlek die u in mijn post over hoe de vonk terug over sloeg op de foto ziet, is geen artistieke meerwaarde aan de foto. Het is ECHT een gigantische vlek. Maar ik ging ervan uit dat NIEMAND dit zou opmerken. Maar geef toe, je kan er niet meer naast kijken, nu je het weet :-)

Echt zonde vond ik het. Het is immers een super kleedje om te dragen, en het was nu naar ergens achterin mijn klerenkast verbannen. Ik droeg het kleedje dan wel niet meer, maar weggooien vond ik erover. Misschien kon ik er nog wel eens een kleurbadje overzetten om de vlek te verbergen. MAAR dat hoeft niet meer! Dochterlief gaf me uiteindelijk het juiste idee!

Wanneer ik haar vanochtend haar gepimpte T-shirt met flock vlaggetjes liet zien, en ik haar vroeg wat erop stond, zei ze me: "Drrriehoekjes, Mama!" *Ze spreekt de r zo lekkerrr rrrrollend uit.

Dus nu heeft mama ook flock driehoekjes op haar kleed. Geen vlaggenlijn, maar iets abstracter. Het patroon van dit jurkje laat het ook echt toe om een grafisch accent op de jurk te zetten: het is immers opgebouwd uit driehoeken.

Dus vlek...

werd bermudadriehoek! 

Ik hield de kleurtjes redelijk sober: in de zwarte sweaterstof zitten oranje en lichtblauwe spikkeltjes, dus ik gebruikte oranje en lichtblauwe flockfolie. Enkel een klein uitspattingske in glittergroen kon ik niet laten. Ik weet weer wat aandoen!

o, dit was het voorontwerp. Het is iets anders geworden...