Maar daar dacht ik niet aan toen ik mijn metertjes leopard kocht. Ik was toen druk bezig met me te visualiseren hoe mijn jumpsuit eruit zou zien als het klaar was. Als modelletje selecteerde ik het Elisabeth-Jumpsuit uit La Maison Victor. Ik koos er voor om geen zakken op het bovenstuk te bevestigen, maar deze te vervangen door een grappige strijkapplicatie van Macon et Lesquoy. Die zakken bovenaan waren niet echt een meerwaarde voor mij, en het zou enkel een risicofactor geweest zijn (dochterlief kan soms onvoorspelbaar uit de hoek komen, een afgescheurde borstzak is dan niet wat je wilt meemaken). Verder hield ik alles simpel.
Letterlijk simpel: geen knopen met knoopsgaten maar kamsnaps. Hier heb ik me een beetje laten gaan in het kleurdetail. Een klein folieke dat geen ander ziet. Ik gebruikte 2 kleuren per knoopje: binnenin oranje en langst de buitenkant zilvergrijs. Een ideetje dat ik hier opdeed. En de knoopjes matchen perfect met de minuscule strijkapplicatie!
Achteraf bekeken was het enkel nog de afwerking van het halsboordje, de mouwen en de broekspijpen... Maar misschien was het wel beter om alles aan de kant te leggen, en tijdens een zen-momentje de finishing touch aan te brengen. Ondertussen hebben andere naaiprojecten nieuwe inzichten gebracht om al dat boordwerk af te ronden! Ik werkte alles af door een geplooid beleg aan te stikken (zo vermeed ik een onvoorziene rimpel in mijn afwerking).
Mijn angst dat alles tot een ballon-effect zou leiden, was onterecht. de stof valt zoals ze moet vallen. Nu moet ik mijn outfit nog aan het lief tonen... Er speelt zich plots een muziekje af in mijn hoofd ...