Posts tonen met het label SVDHZ. Alle posts tonen
Posts tonen met het label SVDHZ. Alle posts tonen

vrijdag 23 oktober 2015

Ons clubke

We hebben een clubke opgericht voor mensen met een lelijk gezicht. Ge hoort er bij, ge hoort er bij! Een melodietje dat door mijn hoofd spookte de zeer prille ochtend na onze eerste naaisessie met ons naaiclubke. De nacht was veel te kort geweest omdat de avond daarvoor heel lang geduurd had en mijn rug en(zwangere) buik waren toch een beetje overbelast door het geknip, gespeld en instellen van de naaimachines, waardoor de slaap vatten extra lang duurde omdat ik de juiste slaappositie maar niet vond. Het werd een zware dag op het werk met een gevecht tegen de slaap en veel tic tacskes met muntsmaak om mijn hoofd fris te houden. Maar het was het waard!

Ons clubke, 4 vriendinnen, werd in het leven geroepen omdat de meisjes (weer) wilden naaien. Ik moest het hen gewoon leren. Zo had ik meteen een excuus om meer achter mijn naaimachine te zitten en mijn voorraad stofreserves te verkleinen om plaats te maken voor nieuwe stof (uiteraard!). Dus zo geschiedde…

Deze week startten we aan ons eerste werkstuk: het vlinderdeken uit SVDHZ. Er worden nogal veel baby’s geboren in onze kennissenkring, dus een deken meer kan geen kwaad. Een babydekentje is meteen zeer symbolisch bij de geboorte van een naaiclubke!

Over onze equipement mag ook best wel gestoeft worden: de machines waarop we werkten dateren allemaal van decenia voor onze geboorte (voor de feiten-mensen onder jullie, we zijn allemaal geboren in 1982). Één en al pareltjes van prédigitaal tijdperk die na jarenlang stof vergaren op zolder nog prima prestaties leveren. ZO MAKEN ZE ZE NIET MEER! Een plezier om mee te werken. Waarom zou je investeren in een dure machine als ze zomaar voor het grijpen liggen bij de moemoe’s en bobonnekes op zolder? Lang leve vintage naaimachientjes!

Oh, en de resultaten… Die waren geweldig! Ik ben fier om mijn studenten. In alle drukte ben ik vergeten foto's te maken. Alleen mijn eigen creatie kan ik tonen. De bloemetjesstof komt uit mijn stoffenvoorraad, en kocht ik zo'n tien jaar geleden bij Den Boom in Lier. De binnenkant is een ultrazacht muntgroen fleecestofje. Ideaal winterbabyknuffelmateriaal!

Ons volgende werkstuk wordt een simpel jurkje zonder rits in stevige katoen of tricot… Ik heb er al zin in. Maar nu eerst nog een KOFFIE.

zaterdag 19 september 2015

Slaap kindje, slaap...

Twintig voor zes was het deze zaterdag morgend, toen lieve Stien me riep omdat ze pipi moest doen. Dan maar niet uitslapen tijdens het weekend. Met kleine oogjes die nog een beetje toeplakten van de slaap, trippelden we de trap af. Buiten nog pikkedonker. Maar ochtendstond heeft goud in de mond! Rugpijn en harde buik werden weggeveegd na een nachtje slaap, dus ik had energie genoeg om vlinderdekentje nummer twee af te werken! Volgende week zal ik een ander naaiprojectje moeten zoeken (het lijkt er op dat ik de draad weer opgepikt heb :-) ).


Antieke Teddy mocht nog eens zijn ding doen, al bood vroege vogel Stien heel spontaan haar babypop aan (perfect formaat als testobject met haar 48 cm!!!). Ik zal de vlinderdekentjes op een veilige plaats moeten opbergen, of poppemie gaat er mee aan de haal.


 
Als binnenstof koos ik voor een zachte, gele Nicky Velours, de buitenkant is een prachtig bloemenkatoentje. Alles zorgvuldig uitgekozen bij Madeline  de stoffenmadam.

Met mijn stofrestjes heb ik al plannen! Niets gaat verloren! Er wordt een baby in de watten gelegd! En de dag is nog jong... de zon is nét op...

vrijdag 18 september 2015

Een tipje van de sluier ... of het babydekentje

Het lief een paar dagen naar het buitenland, de dochter op logement bij moeke en vake en ik alleen thuis. Dat was lang geleden. Maar ik heb mijn eenzame avonden zorgvuldig benut. Eerst maakte ik een fietstochtje naar de stoffenwinkel in de buurt, Madeline de stoffenmadam , want zoals elke donderdagavond was het laat-avond-shopping. Ik selecteerde enkele beauty's en ging dan aan de slag om iets te maken voor de baby die in mij groeit: het vlinderdekentje uit Stof voor durf het zelvers. De keuze van de stof was nogal moeilijk, dus besliste ik dat het een vlinderdekentje tot de tweede macht zou worden. Maar het ging lukken, ik moest maar 3 patroondelen knippen, en ik kon aan de slag. Die 2 dekentjes zouden diezelfde avond wel klaar geraken.

Jammer dat ik in al mijn enthousiasme het patroon verkeerd uitknipte, de handleiding te laat las en het een paar uur duurde eer ik mijn fout had rechtgezet (ja, ik ben één van die vrouwen die de handleiding niet leest). Een pijne rug en buik verplichtte me tot het nemen van platte rust (dat heb je met zwanger zijn). Vandaag, de dag nadien, heb ik één dekentje klaar. Het andere zal wel volgen. Ik ben blij dat ik op tijd een pauze heb genomen en daardoor mijn deken mooi kon afwerken. Je krijgt alvast een tipje van de sluier voor het volgende dekentje.

Een baby om het dekentje te demonstreren, heb ik voorlopig niet. Die heb ik op de groei gekocht, en die groei is nog niet voltooid. Als een klein kind moet ik wachten tot de Sint terug naar Spanje is... En de dochter, die slaapt al lang, en is toch al tientalle centimeters te groot voor dit dekentje. Daarom mocht de antieke teddy, die ik vorige week op de rommelmarkt scoorde, zijn charmes demonstreren voor de camera. Hij is al even fragiel als een pasgeboren baby.
Als stof gebruikte ik een grof gestreept katoentje voor de buitenkant, en een super zachte bobbeltjes fleece voor de binnenkant. De blauwe donzige pompon recupereerde ik van de sleutelhanger van mijn nieuwe handtas die het onmiddellijk begeven had. Het risico is nu wel dat de baby die in dit dekentje beland, een extra knuffelgehalte krijgt dankzij al die zachtheid.

Oh, en dat tipje van de sluier... Dat zal volgende week wel klaar zijn. Mijn nestdrang begint parten te spelen... Ik twijfel nog of ik klittenband ga toevoegen en of ik het dekentje Maxi Cosi compatibel ga maken... Maar voorlopig hou ik het voor bekeken. Slaapwel.

woensdag 27 mei 2015

Anna

Vandaag hebben we met de familie afscheid genomen van mijn grootmoeder, Anna. Ik liep er de deur misschien niet plat, maar ik zal moemoe toch wel missen. Het was een dag vol emoties: verdriet bij het besef dat ze er niet meer is, maar langst de andere kant was het fijn om al de nonkels en tantes, neven en nichten nog eens terug te zien. Al had ik het liever in andere omstandigheden gehad. Na de koffietafel was ik bekaf. Ik heb samen met mijn dochter van bijna 3 een stevige dut op de zetel gedaan.

Na het avondeten besloot ik dat ik iets wilde naaien, in plaats van doelloos naar tv te kijken. Geen project waarbij ik me super moest concentreren, maar een simpel iets. Ik wilde mijn schaar niet zetten in een lap stof die ik nog niet gebruikt had, daarom koos ik om iets met restjes te doen. Mijn stofrestjes zijn meestal niet zo groot, dus werd het een kaptrui voor mijn lieve liefste dochter. De buurvrouw had me op het idee van de kaptrui gebracht toen we onlangs een zondag namiddagje samen hebben zitten naaien. Het werd het patroon uit Stof voor durf het zelvers, een verjaardagscadeau dat tot hiertoe onaangeroerd was gebleven.

Omdat stofrestjes niet echt uitgerekend zijn op het volume van een patroon, was ik genoodzaakt om met 2 verschillende lapjes stof te werken én de mouwen in 2 delen te knippen. Ik gebruikte een restje muntgroene veertjes, en een restje rose ruitjesjersey: een zachte kleurenmengeling die de deugnieterij van dochterlief misschien wat verbleekt. Na toch wat puzzelwerk, lag er een afgewerkte trui voor mijn neus.