Rosalie

Toen ik in december het boek Mijn Tas kocht, wilde ik er meteen mee aan de slag. Ik had een lap leer gekocht, en die moest en zou een handtas worden. Omdat het leer vrij dik is, en ik ook nog voor voering en vulstof koos, protesteerde mijn Singer en sloeg hij steken over. Daarom is mijn kleine Rosalie niet afgewerkt geraakt. Zonde van het leer.

 

Maar met mijn gloednieuwe vintage Singer in huis, moest dit project wel lukken! Jammer genoeg had ik in december een aantal handtasonderdelen geëlimineerd uit frustratie (geen ritssluiting, maar een magnetische drukknoop en geen treklussen) en had ik de handvaten in een onhandig brede strook imitatieleer gemaakt, dus één en ander moest nog aangepast worden. Ik heb de handvaten eruit geknipt en ben met haken en ogen aan de slag gegaan, zoals bij mijn eerste echt leer-project. De voering bestaat uit een restje van mijn verenjurk: een prachtig diepblauwe stof met gouden accent.

Om het de volgende keer wel helemaal volgens het boekje te doen, heb ik mijn voorzorgsmaatregelen genomen: ik heb mezelf een workshop cadeau gedaan bij Madeline! Da's weer in de sjakkos, man!

De broche is een gift van mijn zus, en is van Christophe Coppens.

Slangenvelletje

Vorig jaar kocht ik een grote lap geverfd koeienleer met blauwe metallic python print. Ideaal om er een mooie handtas mee te maken. Ik had mijn schaar al in de kostbare lap gezet voor een probeersel. Dus de handtas die ermee gemaakt moest worden, moest noodgedwongen iets kleiner worden. Vandaag heb ik ze gemaakt. Een über simpele handtas, zonder meer: geen voering, geen zakjes, geen rits. Ik baseerde me een beetje op de Augustine 1 uit mijn tas: een rechthoek, afgewerkt met 4 ogen om daar een zilverkleurige handtasketting aan te bevestigen. Die ketting is trouwens ideaal om te spelen met de vorm van de handtas: van groot naar klein in een knip. Vandaag was trouwens de hamer mijn voornaamste naai-attribuut!