There's no place like home

Is het nu het vallen van de bladeren, het overschakelen naar het winteruur, het feit dat dochterlief een dagje bij tant'An vertoefde, de oude bernina die hier in een hoekje van de kamer stond te lonken, de hoopjes stof die in een transformatiemodus liggen te wachten op hun afwerking of het feit dat mijn oog viel op mijn onverknipte lappen stof die in dezelfde kast lagen als waar ik op zoek ging naar mijn acrylverf... Vandaag maakte ik eindelijk nog eens iets voor MEZELF, ME, MOI, I! 

Ik zette mijn schaar ik een prachtige rood met witte pieds de poules-stof die ik nog niet zo heel lang geleden kocht bij Stoffen Pauwels in Antwerpen. Ik had het winkeltje ontdekt via SEW IT UP, en vermits ik niet zo ver daarvandaan werk, was mijn middagpauze snel opgeofferd aan een bezoekje. Een leuke winkel met nét iets andere stofjes dan je doorgaans elders vindt. Het is niet enkel bij deze lap stof gebleven...


Ik had een meter van deze iets zwaardere stof gekocht, nét genoeg om er een top van te maken, dacht ik. Gelukkig ben ik slecht in het inschatten van afmetingen, dus ik had genoeg om een hele jurk te maken. Het boventstuk is van de Lisan jurk uit LMV (editie 3, herfst 2014) , de rok is een simpele rimpelrok, vermits ik net niet genoeg stof had om all the way te gaan wat de Lisan jurk betreft. Maar het resultaat is super. De stof verwerkt zeer aangenaam en ik ben echt content wat de afwerking betreft. Vooral de hals en de tulpenmouwtjes vind ik super. De stof is een plezier om mee te werken, en dat zorgde er bij mij voor dat ik super gedetailleerd afwerkte. Ik kan niet wachten om de jurk aan te trekken. De baby steekt daar nu nog even een spreekwoordelijk stokje voor.  

De rode there's no place like home-schoentjes transformeerde ik heel lang geleden tot een broche. Barbie kon wel een paartje missen... En mijn nieuwe jurk had net dat detail nodig. 

Bij deze waag ik mijn kans om met mijn jurk mee te dingen naar een kleine overwinning bij SEW IT UP. Momenteel loopt daar een wedstrijd waarbij 6 naaisters een aantal thema's krijgen waarrond ze iets moeten maken. Als buitenstaander kan je meedoen aan de sew along en met één of meerdere opdrachten meedoen. Ik sluit aan bij de muziek-opdracht. Musicals maken deel uit van de wereld van de muziek en THE WIZARD OF OZ is toch wel een toppertje wat musical betreft. Mijn jurk met rode schoentjes is een Dorothy waardig, vind ik.

Ons clubke

We hebben een clubke opgericht voor mensen met een lelijk gezicht. Ge hoort er bij, ge hoort er bij! Een melodietje dat door mijn hoofd spookte de zeer prille ochtend na onze eerste naaisessie met ons naaiclubke. De nacht was veel te kort geweest omdat de avond daarvoor heel lang geduurd had en mijn rug en(zwangere) buik waren toch een beetje overbelast door het geknip, gespeld en instellen van de naaimachines, waardoor de slaap vatten extra lang duurde omdat ik de juiste slaappositie maar niet vond. Het werd een zware dag op het werk met een gevecht tegen de slaap en veel tic tacskes met muntsmaak om mijn hoofd fris te houden. Maar het was het waard!

Ons clubke, 4 vriendinnen, werd in het leven geroepen omdat de meisjes (weer) wilden naaien. Ik moest het hen gewoon leren. Zo had ik meteen een excuus om meer achter mijn naaimachine te zitten en mijn voorraad stofreserves te verkleinen om plaats te maken voor nieuwe stof (uiteraard!). Dus zo geschiedde…

Deze week startten we aan ons eerste werkstuk: het vlinderdeken uit SVDHZ. Er worden nogal veel baby’s geboren in onze kennissenkring, dus een deken meer kan geen kwaad. Een babydekentje is meteen zeer symbolisch bij de geboorte van een naaiclubke!

Over onze equipement mag ook best wel gestoeft worden: de machines waarop we werkten dateren allemaal van decenia voor onze geboorte (voor de feiten-mensen onder jullie, we zijn allemaal geboren in 1982). Één en al pareltjes van prédigitaal tijdperk die na jarenlang stof vergaren op zolder nog prima prestaties leveren. ZO MAKEN ZE ZE NIET MEER! Een plezier om mee te werken. Waarom zou je investeren in een dure machine als ze zomaar voor het grijpen liggen bij de moemoe’s en bobonnekes op zolder? Lang leve vintage naaimachientjes!

Oh, en de resultaten… Die waren geweldig! Ik ben fier om mijn studenten. In alle drukte ben ik vergeten foto's te maken. Alleen mijn eigen creatie kan ik tonen. De bloemetjesstof komt uit mijn stoffenvoorraad, en kocht ik zo'n tien jaar geleden bij Den Boom in Lier. De binnenkant is een ultrazacht muntgroen fleecestofje. Ideaal winterbabyknuffelmateriaal!

Ons volgende werkstuk wordt een simpel jurkje zonder rits in stevige katoen of tricot… Ik heb er al zin in. Maar nu eerst nog een KOFFIE.

Stilte voor de storm

Toegegeven, het is hier maar stilletjes op mijn blog. Je hoort hier enkel het geluid van een naaimachine die er de brui aan heeft gegeven, oorverdovende stilte. MAAR SCHIJN BEDRIEGT!

Achter de schermen van mijn blog zijn er heel wat projectjes die groeien tot iets: een baby op komst, het maandelijkse naaikransje dat me and my girlfriends vanaf deze maand plannen én … mijn deelname aan talent in de wijk op 21 november 2015. Talent in de wijk is een initiatief van de creatieve tak van de buurtwerking van ’T Looks, die prachtige volkswijk in Lier, waar middenin ons huisje staat. Ik toon een selectie uit mijn naaiwerk. Bij andere buren kan je ander talent ontdekken.

Maar om iets te kunnen tonen, ben ik dus volop in de weer om dingen te maken. Van zeverlapjes tot aaibare babydekentjes, van awardwinning schoudertasje tot zeer groot uitgevallen hoed, … Misschien vind jij wel iets tussen de stapels verwerkte stoflapjes. Mijn deur is geopend vanaf 10 uur! Iedereen is welkom.

Meer info volgt nog, van zodra die beschikbaar is. Maar de datum kan je alvast in je agenda noteren.

Baby moet het stellen met de restjes

Elk naaiproject veroorzaakt lapjes stofrestjes. Hoe maak je het onderscheid tussen bijhouden en weggooien? Ik probeer bij het opruimen te verzinnen wat ik er mee zou maken, en beslis dan. Dus, ik maakte een dekentje, en toverde uit de restjes nog een matching zeverlap en een idem dito tutdoekje.

De zeverlap maakte ik al eerder, volgens een gratis patroon. De tutdoek kopieerde ik gewoon van wat hier aan tut rondslingerde in huis. Ik pimpte alles met een donkerblauwe kamsnap en stukjes stoffen lintjes die ik ooit voor een prikje bij Zeeman kocht.

En nu is het tijd om op te ruimen. De lapjes stof zijn verwerkt, het lief komt bijna thuis. Het is even welletjes geweest.

Slaap kindje, slaap...

Twintig voor zes was het deze zaterdag morgend, toen lieve Stien me riep omdat ze pipi moest doen. Dan maar niet uitslapen tijdens het weekend. Met kleine oogjes die nog een beetje toeplakten van de slaap, trippelden we de trap af. Buiten nog pikkedonker. Maar ochtendstond heeft goud in de mond! Rugpijn en harde buik werden weggeveegd na een nachtje slaap, dus ik had energie genoeg om vlinderdekentje nummer twee af te werken! Volgende week zal ik een ander naaiprojectje moeten zoeken (het lijkt er op dat ik de draad weer opgepikt heb :-) ).

Antieke Teddy mocht nog eens zijn ding doen, al bood vroege vogel Stien heel spontaan haar babypop aan (perfect formaat als testobject met haar 48 cm!!!). Ik zal de vlinderdekentjes op een veilige plaats moeten opbergen, of poppemie gaat er mee aan de haal.

 

Als binnenstof koos ik voor een zachte, gele Nicky Velours, de buitenkant is een prachtig bloemenkatoentje. Alles zorgvuldig uitgekozen bij Madeline  de stoffenmadam.

Met mijn stofrestjes heb ik al plannen! Niets gaat verloren! Er wordt een baby in de watten gelegd! En de dag is nog jong... de zon is nét op...

Een tipje van de sluier ... of het babydekentje

Het lief een paar dagen naar het buitenland, de dochter op logement bij moeke en vake en ik alleen thuis. Dat was lang geleden. Maar ik heb mijn eenzame avonden zorgvuldig benut. Eerst maakte ik een fietstochtje naar de stoffenwinkel in de buurt, Madeline de stoffenmadam , want zoals elke donderdagavond was het laat-avond-shopping. Ik selecteerde enkele beauty's en ging dan aan de slag om iets te maken voor de baby die in mij groeit: het vlinderdekentje uit Stof voor durf het zelvers. De keuze van de stof was nogal moeilijk, dus besliste ik dat het een vlinderdekentje tot de tweede macht zou worden. Maar het ging lukken, ik moest maar 3 patroondelen knippen, en ik kon aan de slag. Die 2 dekentjes zouden diezelfde avond wel klaar geraken.

Jammer dat ik in al mijn enthousiasme het patroon verkeerd uitknipte, de handleiding te laat las en het een paar uur duurde eer ik mijn fout had rechtgezet (ja, ik ben één van die vrouwen die de handleiding niet leest). Een pijne rug en buik verplichtte me tot het nemen van platte rust (dat heb je met zwanger zijn). Vandaag, de dag nadien, heb ik één dekentje klaar. Het andere zal wel volgen. Ik ben blij dat ik op tijd een pauze heb genomen en daardoor mijn deken mooi kon afwerken. Je krijgt alvast een tipje van de sluier voor het volgende dekentje.

Een baby om het dekentje te demonstreren, heb ik voorlopig niet. Die heb ik op de groei gekocht, en die groei is nog niet voltooid. Als een klein kind moet ik wachten tot de Sint terug naar Spanje is... En de dochter, die slaapt al lang, en is toch al tientalle centimeters te groot voor dit dekentje. Daarom mocht de antieke teddy, die ik vorige week op de rommelmarkt scoorde, zijn charmes demonstreren voor de camera. Hij is al even fragiel als een pasgeboren baby.

Als stof gebruikte ik een grof gestreept katoentje voor de buitenkant, en een super zachte bobbeltjes fleece voor de binnenkant. De blauwe donzige pompon recupereerde ik van de sleutelhanger van mijn nieuwe handtas die het onmiddellijk begeven had. Het risico is nu wel dat de baby die in dit dekentje beland, een extra knuffelgehalte krijgt dankzij al die zachtheid.

Oh, en dat tipje van de sluier... Dat zal volgende week wel klaar zijn. Mijn nestdrang begint parten te spelen... Ik twijfel nog of ik klittenband ga toevoegen en of ik het dekentje Maxi Cosi compatibel ga maken... Maar voorlopig hou ik het voor bekeken. Slaapwel.

Zick zack

Er zat vandaag een groot pak bij de post. Uit Nederland. Ik wist wat er in zat. Ik zat er een beetje op te wachten, maar ik slikte even, want ik had niet zo'n groot pak verwacht. Gelukkig was meer dan de helft van de doos gevuld met luchtkussentjes en bescherming voor de schat die ze verschuilde: een zigzagvoetje voor mijn Vintage Singer. Een Blumer universal ZICK ZACK. Het doosje lijkt groot genoeg om een klompje zeep in te stoppen.

Het groene schatkistje toverde een mechanisme te voorschijn en een bijhorend papiertje. Het leek me chinees toen ik eraan begon. Maar misschien had ik me meteen voor mijn machine moeten zetten, want alles verliep super vlotjes. Mijn antieke Singer maakt nu vlot zigzagjes! Nieuwe mogelijkheden bieden zich aan...

 

Back to school... back to my sewing machine

1 September, een dag die voor velen niet voorbij gaat zonder dat er een traantje vloeit. Ik had het geluk vandaag om over een stoere driejarige dochter te beschikken die nauwkeurig de instructies van haar nieuwe juf opvolgde: "Op deze stip in de rij staan"... En masjoefel bewoog niet meer. Stokstijf en met een brede glimlach wiggelde ze op de stip die haar was toegewezen.

Met een gerust hart konden papa en mama vertrekken. Papa naar zijn werk, mama... die heeft vandaag een dagje me-time zodat ik straks op tijd aan de schoolpoort kan staan. Ik vond die me-time het ideale moment om nog eens achter mijn naaimachine te kruipen. Meer dan 2 maand hebben mijn overlock en vintage singer stof vergaard, omdat ik de energie niet meer vond om iets te naaien. De oorzaak: een steeds groter wordende buik die met al mijn energie gaat lopen. Ik ben een DIKKE 6 maand zwanger van onze 2de spruit en had niet gedacht dat dit zo'n grote hap uit mijn energiebudget zou nemen. Maar het is gelukt. Ik heb een kledingstuk geassembleerd! JUICH JUICH! Mexican wave!

Verschillende pogingen had ik al ondernomen om toch maar aan iets te beginnen, maar verder dan stof selecteren en patroontjes markeren in mijn patronenboekjes, was ik niet geraakt. Maar poging nummer 99 wierp vruchten af: vorige week kocht ik het kinderpatroontje van Compagnie M van de Lotta skirt, en 2 prachtige lapjes stof bij Madeline de Stoffenmadam. Eén van de lapjes was deze prachtige glow-in-the-dark spokenstof, een stofje waarmee ik al veel langer iets wilde maken, maar er stond nog zoveel op mijn to sew lijstje. Ik viste er ook nog een groenig lapje uit de lappenmand voor de binnenkant van de zakken en de lendenband, en ik kon er meteen mee aan de slag. Meteen moet je in mijn tijdsperceptie bekijken als een goeie week later.

Hopelijk vindt mijn kleine monster haar rok gruwelijk mooi! Ze zit in een soort van spoken en monsters fase, dus ik denk dat ik punten ga scoren.

En het is nog lang geen tien voor vier... Dus ik heb nog tijd om aan iets voor mezelf te beginnen!




De konijnentrui kocht ik bij H&M